Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Οι αγώνες είναι αναγκαίοι, ωριμάζουν, απαιτούν προσοχή και δεν τελειώνουν ποτέ!



          Β'   Ε Ν Ω Σ Η                                                                                  Κιάτο 27.05.2013 
ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ                                                                         Αρ. Πρωτ. 27                             Ν. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Δ/νση: ΚΛΕΙΣΘΕΝΟΥΣ 37
               20200 ΚΙΑΤΟ
         ΤΗΛ/FAX: 27420-22621

                                                                                                           ΠΡΟΣ: Σχολεία περιοχής μας

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Οι αγώνες είναι αναγκαίοι, ωριμάζουν, απαιτούν προσοχή και δεν τελειώνουν ποτέ!

  Αφού έχει κατακαθίσει ο κουρνιαχτός των γεγονότων που αφορούσαν στην πρόταση για απεργία των καθηγητών μέσα στις Πανελλήνιες εξετάσεις, απευθυνόμαστε στα μέλη του σωματείου μας για να τα ενημερώσουμε και για να εκθέσουμε τις απόψεις μας. Θα μπορούσε ίσως κάποιος, και δικαιολογημένα, να ισχυριστεί ότι υπάρχει καθυστέρηση. Όμως η ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ στην Αθήνα ήταν εξοντωτική τόσο από σωματικής όσο, κυρίως, ψυχολογικής πλευράς. Υπήρχε η ανάγκη ήρεμης και αποστασιοποιημένης από τα γεγονότα και την πίεση που αυτά άσκησαν σκέψης και επαναξιολόγησης των ίδιων αυτών γεγονότων.
   Θεωρούμε ότι η γνωστή πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τις ΓΣ, που λήφθηκε με πλειοψηφία των 9 στα 11 μέλη του ΔΣ, προέκυψε ως αναγκαιότητα μετά από τα τόσα αλλεπάλληλα, επώδυνα και οριζόντια μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση σε βάρος της δημόσιας εκπ/σης, των λειτουργών της αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Τα 9 μέλη που την υπερψήφισαν εκπροσωπούν στο ΔΣ της ΟΛΜΕ τις παρατάξεις: ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΚ, Παρεμβάσεις. Μειοψήφησαν μόνο οι δύο εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ επειδή θεώρησαν ότι δεν είχαν εξασφαλιστεί οι απαιτούμενες συμμαχίες στην κοινωνία, δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα ο κλάδος κλπ και πρότειναν 48ωρη απεργία στις 14 και 15 Μαΐου σε μια περίοδο που τα σχολεία υπολειτουργούσαν!
   Βέβαια πέρα από την αναγκαιότητα η προτεινόμενη απεργία είχε και μειονεκτήματα, τα οποία ουδέποτε εξαλείφτηκαν όπως, η έλλειψη επαρκούς προετοιμασίας, η αήθης επίθεση των παπαγάλων της κυβέρνησης και η έλλειψη ερεισμάτων στην κοινωνία, στην οποία βλέπουμε δυστυχώς ότι η κυβερνητική προπαγάνδα έχει μεγάλη απήχηση και ο κοινωνικός αυτοματισμός έχει εδραιωθεί για τα καλά! Όμως πιστεύαμε ότι η οργή του κλάδου εξαιτίας των σκληρών μέτρων που βιώνουμε θα μετατρεπόταν σε αγωνιστική διάθεση, η οποία θα υπερνικούσε όλες τις δυσκολίες.

    Μετά την κατάθεση της εισήγησης της ΟΛΜΕ προς τις ΓΣ των κατά τόπους ΕΛΜΕ η κυβέρνηση προχώρησε στο πρωτοφανές, αυταρχικό και αντισυνταγματικό μέτρο της προληπτικής επίταξης υπηρεσιών όλων των καθηγητών! Ήταν μια αρνητική εξέλιξη, που πέρα από το αν κάποιοι την περίμεναν ή όχι, άλλωστε ήταν η 3η φορά μέσα σε λίγους μήνες που η κυβέρνηση την επέβαλλε, όχι όμως προληπτικά στις προηγούμενες περιπτώσεις, άλλαζε τα δεδομένα! Στο σημείο αυτό πιστεύουμε ότι η εισήγηση της ΟΛΜΕ έπρεπε να επανεξεταστεί και σε κάθε περίπτωση έπρεπε να μπει ρητά η προσθήκη ότι η υιοθέτηση της απεργίας σημαίνει και την διάθεση των συναδέλφων ν’ ακυρώσουν στην πράξη την πολιτική επιστράτευση που μας είχε επιβληθεί, καθώς και τις συνέπειές της, με την καθολική συμμετοχή τους στην απεργία.
Ακολούθησαν οι ΓΣ των ΕΛΜΕ, που ήσαν οι μαζικότερες των τελευταίων ετών, στις οποίες με συντριπτική πλειοψηφία οι συνάδελφοι ψήφισαν υπέρ της απεργίας. Βέβαια είναι δεδομένο ότι η συγκυρία αλλά και η μη κατάθεση επικαιροποιημένης εισήγησης από το Δ.Σ της ΟΛΜΕ  δεν άφηνε περιθώρια στους συμμετέχοντες καθώς η μη υπερψήφιση  της εισήγησης του Δ.Σ θα ακύρωνε όχι μόνο το Δ.Σ αλλά συνολικά το σωματείο. Πολλοί ψήφισαν υπέρ της απεργίας επειδή ήθελαν να εκφράσουν την αγανάκτησή τους, την ανάγκη για κινητοποιήσεις κλπ και είτε δεν ήσαν σίγουροι ότι θα συμμετείχαν στην απεργία είτε διαχώριζαν τη θέση τους μεταξύ αναγκαιότητας της απεργίας και συμμετοχής τους σ’ αυτή, κάτω μάλιστα υπό το καθεστώς της πολιτικής επιστράτευσης, ανεξάρτητα αν την πρόθεσή τους αυτή την εκδήλωναν φανερά ή όχι!  Στις περισσότερες ΕΛΜΕ δεν μπήκε αυτή η προϋπόθεση επειδή προφανώς θεωρήθηκε αυτονόητη, ενώ σε άλλες τονίστηκε στις τοποθετήσεις αρκετών συναδέλφων, όπως επίσης επισημάνθηκε η ανάγκη να έχει ο Πρόεδρος την εξουσιοδότηση να κινηθεί πιο ελεύθερα στη ΓΣ Προέδρων, όπως  συνέβη και στη δική μας ΕΛΜΕ.
    Στη ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ στην Αθήνα η πρώτη απόφαση που πάρθηκε νωρίς το πρωί ήταν να ζητηθεί από την ΑΔΕΔΥ και την ΓΣΕΕ να προκηρύξουν για τις 17/5  24ωρη απεργία, ώστε να στηρίξουν έμπρακτα τον κλάδο μας, όπως είχε ήδη κάνει η ΔΟΕ.
   Στη ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ στις τοποθετήσεις πολλών εκ των προέδρων, παρά το γεγονός ότι έφερναν απόφαση υπέρ της απεργίας, εκφραζόταν ταυτόχρονα η αμφιβολία τους ή ακόμη και η σιγουριά τους για το αν όσοι ψήφισαν την απεργία θα την πραγματοποιήσουν κιόλας υπό το βάρος της επίταξης. Ουσιαστικά ήσαν εκείνοι που υπαγόρευσαν στο ΔΣ της ΟΛΜΕ να διατυπώσει το ερώτημα προς τη ΓΣ των Προέδρων αν εκτιμά ότι τη δεδομένη στιγμή υπάρχουν οι όροι μιας μαζικής απεργίας, που σαν κύριο στόχο θα είχε να «σπάσει» την επιστράτευση.  Την ίδια ώρα παρόλο που υπήρχαν φωνές, όπως από την  δική μας ΕΛΜΕ ή και την Α’ ΕΛΜΕ Κορινθίας και άλλες, να επαναληφθούν οι Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου με νέο ερώτημα θεωρήθηκε ότι δεν υπήρχε χρόνος και ότι ουσιαστικά θα ακυρωνόταν στην πράξη η ήδη εξαγγελθείσα 24ωρη απεργία της Παρασκευής 17/5.
   Η ΓΣ Προέδρων διεκόπη και όλες οι παρατάξεις συμφώνησαν να συνεδριάσει το ΔΣ της ΟΛΜΕ, εξαιτίας της σοβαρότητας της κατάστασης.  Μετά τη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, συνεχίστηκε η ΓΣ Προέδρων. Το ΔΣ της ΟΛΜΕ αποφάσισε κατά πλειοψηφία (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΚ) να θέσει στο σώμα δύο ψηφοφορίες, προκειμένου αυτό ν’ αποφανθεί. Η μία αφορούσε στο πρόγραμμα δράσης της ΟΛΜΕ που πέρασε με συντριπτική πλειοψηφία και η δεύτερη αφορούσε ερώτημα προς τους Προέδρους για να εκτιμήσουν, γνωρίζοντας ο καθένας τις συνθήκες και τις διαθέσεις των συναδέλφων που επικρατούν στην περιοχή τους, αν υπάρχουν οι όροι και οι αναγκαίες προϋποθέσεις για μαζική συμμετοχή στην απεργία και άρα ακύρωσης στην πράξη της επίταξης. Οι Παρεμβάσεις στην έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ πρότειναν δια της αντιπροσώπου τους να γίνει η απεργία με 500 αντιπροσώπους συνδικαλιστές(!), πρόταση που δεν πέρασε, ενώ το ΠΑΜΕ δεν ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο ζήτημα. Άλλωστε προηγουμένως είχε αλλάξει στάση και είχε προτείνει 48ωρη απεργία στις 16 και 17 Μαΐου (1η μέρα των Πανελλαδικών), παρότι προηγουμένως διαφωνούσε σε απεργία μέσα στις Πανελλαδικές! Στη δεύτερη αυτή ψηφοφορία υπερίσχυσαν τα όχι και τα λευκά, που ήσαν και τα περισσότερα. Μ’ αυτό τον τρόπο η απεργία των καθηγητών ανεστάλη!
    Ο Πρόεδρος της Β’ ΕΛΜΕ Κορινθίας, όπως είδατε και στ’ αποτελέσματα της ΓΣ Προέδρων που δημοσιοποιήθηκαν, ο οποίος ανήκει στην ΑΚΕ, γνωρίζοντας καλά τις πραγματικές διαθέσεις των περισσοτέρων συναδέλφων μας και με αίσθημα ευθύνης αποφάσισε να απαντήσει στο ερώτημα που ετέθη, αν δηλαδή υπάρχουν οι όροι για «σπάσιμο» της επιστράτευσης από το κίνημα, και να μην αποφύγει να απαντήσει κρυβόμενος πίσω από ένα «λευκό». Έτσι λαμβάνοντας υπόψη του το ότι η μαζικότητα θα ήταν μικρή στο σύνολο των ΕΛΜΕ της χώρας, ότι τα τριτοβάθμια Σωματεία, ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, δεν έδειχναν διατεθειμένα να συνδράμουν, τις απόψεις άλλων Προέδρων, όπως και τις εκτιμήσεις του Δ.Σ της δικής μας ΕΛΜΕ με το οποίο ήταν σε συνεχή επικοινωνία, αποφάσισε να ψηφήσει ότι δεν υπάρχουν οι όροι μέχρι στιγμής για μαζική συμμετοχή στην απεργία, η οποία θα μπορούσε να σπάσει την επιστράτευση. Εκτίμηση  η οποία τίθεται βέβαια υπό την κρίση καθενός εκ των μελών της ΕΛΜΕ μας.
   Βέβαια αν η απεργία προκηρυσσόταν τα μέλη του ΔΣ θα συμμετείχαμε, ανεξαρτήτως των συνεπειών, όπως άλλωστε είχαμε δηλώσει και στη ΓΣ της Β’ ΕΛΜΕ Κορινθίας. Προφανώς στην απεργία θα συμμετείχαν και άλλοι συνάδελφοι, όμως η εκτίμησή μας είναι ότι όσοι συμμετείχαμε στην απεργία δε θ’ αποτελούσαμε πλειοψηφία ικανή να σπάσει στην πράξη το αντισυνταγματικό και αυταρχικό μέτρο της επίταξης.
  Αγαπητοί συνάδελφοι/σσες, στην όλη διαδικασία πιστεύουμε ότι έγιναν λάθη σε δηλώσεις και χειρισμούς. Το κυριότερο ήταν εκείνο της μη ρητής προσθήκης – κατηγορηματικής δήλωσης στην εισήγηση, μετά την υπογραφή του ΦΕΚ της επίταξης, ότι συμμετοχή στην απεργία σημαίνει και τη διάθεση του κλάδου, ανεξαρτήτως κόστους, για ακύρωση στην πράξη της επίταξης και ότι αυτό για να συμβεί προϋποθέτει τη μαζική συμμετοχή στην απεργία. Το κρίσιμο αυτό σημείο, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, δεν μπήκε ως προσθήκη στην εισήγηση της ΟΛΜΕ και δεν μπήκε ως ερώτημα στις περισσότερες ΓΣ των ΕΛΜΕ. Θα ήταν οδυνηρό όμως  κατά την άποψή μας αν δεν έμπαινε και στη ΓΣ Προέδρων! Διότι τότε αρκετοί συνάδελφοί μας θα πήγαιναν ως οσιομάρτυρες, νέες «Ιφιγένειες»,  και αφενός μεν θα προσφέραμε μόνοι μας τις πρώτες απολύσεις στην κυβέρνηση και αφετέρου θα οδηγούσαμε συναδέλφους στο αυτόφωρο! Αν βέβαια η «θυσία» κάποιων λειτουργούσε για να ξεσηκωθούν τα πλήθη εναντίον όσων θέλουν να καταστρέψουν τις ζωές μας, τότε θα ήταν ένα ευτυχές γεγονός, μακάρι να συνέβαινε, όμως μόνο με υποθέσεις και ευχολόγια δεν είναι δυνατόν να παίρνονται αποφάσεις ζωτικής σημασίας είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Είναι αυτονόητο ότι δε διεκδικούμε το αλάθητο παρά μόνο καταθέτουμε με ειλικρίνεια την εκτίμησή μας.
   Παρά την άσχημη τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα και παρά την αρνητική εξέλιξη επειδή δεν ελήφθησαν αποφάσεις από τη Γ.Σ. των Προέδρων για τη μορφή συνέχισης των αγώνων μας, οφείλουμε να πορευτούμε ενωμένοι και να οργανώσουμε προσεκτικά τα επόμενα βήματά μας. Τα λάθη απ’ όπου και αν προέρχονται χρειάζεται να επισημαίνονται και όσοι τα διαπράττουν πρέπει ν’ αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Δε θα πρέπει όμως να μας πτοούν και να μας απογοητεύουν. Κυρίως να μας οδηγούν στην παραίτηση, διότι τότε το μέλλον θα είναι απείρως χειρότερο απ’ αυτό που διαγράφεται! Οι αγώνες δεν τελειώνουν, όμως όσο καθυστερούν θα θρηνήσουμε θύματα, θα ανοίξουν πληγές, που ελάχιστες στη συνέχεια μπορεί να επουλωθούν. Αλλά έτσι είναι η ζωή, η οποιαδήποτε καθυστέρηση καθολικής αντίδρασης, έχει συνέπειες!
Πρέπει να συνεχίσουμε ν’ αντιστεκόμαστε μαζί με γονείς και μαθητές στις συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων, στα κενά διδακτικού προσωπικού και στις χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες, στις απολύσεις, τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, στην τιμωρητική αξιολόγηση, στην καθήλωση του μισθού μας, στο πειθαρχικό δίκαιο και στις αυτοδίκαιες αργίες, στην αύξηση του ωραρίου.
Υπερασπίζουμε παντού και με όλες μας τις δυνάμεις το δημόσιο σχολείο!
Καταδικάζουμε όλες τις αυταρχικές ενέργειες της κυβέρνησης και απαιτούμε την άρση του μέτρου της επίταξης όλων των εργαζομένων, που μας αφαιρεί το κατοχυρωμένο δικαίωμα να εκφράζουμε λόγω και έργω την αντίθεση μας σε όσα, κατά τη γνώμη μας, επικίνδυνα για μας, τις οικογένειες μας, τους συναδέλφους μας και γενικά το κοινωνικό σύνολο προωθούνται ή και ήδη εφαρμόζονται.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ Β’ ΕΛΜΕ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                                                  Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ



Κώστας Αντωνόπουλος                                                                                                         Δημήτρης Γκενές

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου